EMPIRE 30: Taika Waititi Mga Pagpupugay Mula kina Chris Hemsworth, Jeff Goldblum, Tessa Thompson At Higit Pa
Bilang bahagi ng aming pagdiriwang ng Apergo 30, hiniling namin sa mga bituin ng mga pelikula ni Taika Waititi na sabihin sa amin ang tungkol sa kanilang mga karanasan sa pagtatrabaho sa kanya. Orihinal na nai-publish sa Pebrero 2019 na isyu ng Apergo.
Chris Hemsworth
Ano ang pinag-uusapan mo tungkol sa sensibilidad ni Taika?
Ako ay naging tagahanga ng Taika ' mula sa sandaling nakita ko Boy . Nakukuha ng kanyang pagkukuwento ang natatanging kalidad ng pakikipagsapalaran, katatawanan at puso, at iyon mismo ang kailangan ni Thor ng malusog na dosis. Siya ay ang perpektong akma.
Kailan mo siya unang nakilala?
Hinabol ko siya anim na taon na ang nakalilipas matapos makita ang kanyang mga pelikula at i-set up ang pakiramdam na parang isang napaka-awkward na unang petsa. Hindi siya sigurado kung ano ang gusto ko ngunit natamaan namin ito at kinilala ang awkwardness at natawa tungkol dito. Nasa totoong stalker form ako.
Nais mong baguhin ang mga bagay sa Thor — paano tumugon si Taika doon at binuo ito?
Nakuha namin sa telepono at pinag-usapan kung ano ang ginawa namin at hindi nagustuhan tungkol kay Thor, na medyo masayang-maingay. Nagkaroon kami ng parehong pananaw at hilig sa kung ano ito. Pagkatapos ay tinalakay namin nang mahaba kung ano ang gusto namin tungkol sa komiks at Marvel Universe at mga bagay na gumana para sa karakter, pagkatapos ay sinimulan namin ang aming pagsisikap na palawakin at galugarin ang mga bagay na iyon nang higit pa at kumuha ng higit na pakiramdam ng kahinaan. Sa palagay ko ang katatawanan ay nagmula sa hindi pagbibigay sa mga pagpigil o clichés ng isang superhero, at pagsisikap na gawin siyang higit na tao at magkaroon ng mga nauugnay na emosyonal na pakikibaka. Sa sandaling ang isang karakter ay naging maalam at matalino, wala talagang kahit saan upang dalhin sila. Nais naming malayo siya sa kanyang elemento at alisin ang marami sa kanyang kapangyarihan [upang] pinilit naming alisin ang ibang bersyon ng karakter.
Ang iyong Team Thor short ay halos kapareho ng tono sa pagiging maluwag ng What We Do In The Shadows. Ano ang pakiramdam na gawin iyon?
Iyon ang unang kinunan namin nang magkasama at talagang nagtakda ito ng marka para sa kung ano ang magiging pelikula. Kinunan namin ito nang walang presyon at tunay na kalayaan na subukan ang isang bagay na naiiba, at pagkatapos ay kapag ito ay gumana sinabi namin, 'Shit, sa palagay ko ay dapat nating dalhin ito.' Ito ay isang matapang na pagpipilian mula sa kanya ngunit isang perpektong halimbawa ng kanyang pagmamaneho upang ihalo ito nang diretso sa labas ng gate.
Nalaman niya ang iyong mga talento sa pagpapatawa. Mukhang mahusay si Taika sa pagpayag sa mga aktor na dalhin ang kanilang sarili sa party.
Lumilikha siya ng isang kapaligiran na maganda ang gulo at mapagsaliksik. Patuloy niyang hinihikayat kaming lahat na maglaro laban sa anumang paunang instinct at maghukay ng mas malalim upang mapanatili itong sariwa at hindi inaasahan. Nagkaroon ng maraming improvisasyon na, kahit na hindi napunta sa screen, ay nagdidikta ng direksyon ng tonal para sa amin. Siya ay may isa sa mga pinaka-kusang-loob at nakakahawang sense of humor na nakilala ko.
Ano ang pakiramdam na gumawa ng napakaraming improvising sa isang pelikulang Thor?
Hindi kapani-paniwalang nagpapalaya. Medyo malikhain kong naramdaman na ikinulong ko ang aking sarili sa isang bagay at limitado sa kung ano ang magagawa ko sa karakter. Pinilit ka ng improvisasyon na itapon ang anumang naisip na ideya kung saan pupunta ang eksena, dahil kadalasan ang mga improv na mungkahi mula kay Taika ay nakakabaliw. Kaya wala akong choice kundi idiskaril ang naunang bersyon ng karakter na kadalasang nauwi sa pag-crack up namin at tuluyang nawala ang eksena, na sobrang saya. Sa palagay ko kapag nabigyan ka ng kumpiyansa o magpatuloy na magsaya at makipagsapalaran, lahat ng bagay na iyon ay organikong lumalaki sa magandang paraan. Ang ideya ng Hulk at Thor na nakaupo sa gilid ng isang kama at tinatalakay ang kanilang mga damdamin ay hindi lamang katawa-tawa ngunit masayang-maingay, at isa sa aking mga paboritong sequence. Ang buong shoot ay isang naglalagablab na pool ng pagkamalikhain at masayang pagbibiro na nagbunga ng maraming masasayang sandali.
Kumilos ka sa tapat ng Korg ni Taika — paano ito?
Walang kulang sa nakakatawa. Ang karakter ay hindi kailanman sa script na mas orihinal at pagkatapos ay sa sandaling kinunan namin ang kanyang unang eksena sinabi naming lahat, 'Oo, kailangan niyang umiral sa mas malaking paraan dito.' Tiyak na ninakaw niya ang palabas minsan.
Sabihin sa amin ang isang bagay na hindi namin alam tungkol kay Taika.
Isa siyang napakabaliw na mananayaw.
Julian Dennison
Sa paligid ng siyam na taong gulang ako ay nag-audition para sa isang ad para sa Taika [tungkol sa mga nasa hustong gulang na nagmamaneho sa ilalim ng impluwensya]; Hindi ko talaga alam kung sino siya, alam ko lang na siya ang cool na tao na gustong gumawa ako ng isang ad.
At napakasaya niya. We just did stupid stuff and I felt like he just want to see who I was, and that was really cool. Napakahusay niyang nagtatrabaho sa mga bata, dahil nakakatawa siya. Tawa kami ng tawa.
Ako ay 12 noong ginawa ko Hunt Para sa Wilderpeople at ang sabi lang niya, ‘Be yourself. Gagampanan mo ang karakter na ito, Ricky Baker, ngunit gusto naming makita ang iyong sarili.’ Gusto niya talaga ang cute na maliit na gangster na ito. Sabi niya, ‘Gusto kong maging gangster ka.’ Marami akong rap ngayon, pero sa edad kong iyon ay hindi ako mahilig mag-rap, kaya nakinig ako sa rap. The whole time I was Ricky Baker I was a gangster. Sabi niya, ‘Ito ang pelikula mo. You gotta be cool.’ He just tried to up me. Dahil si Ricky Baker ay talagang nagising sa kanyang sarili.
Gusto niyang naka-focus ako sa comedy sa pelikula. Sinabi niya sa akin na gagawa kami ng mga emosyonal na eksena — sinabi niya na gagawin namin ang eksenang ito tungkol sa babaeng ito na si Amber, na pinatay sa foster care. At sinabi niya sa akin, ‘Nangyayari ito. Ngunit lahat ng ito ay tungkol sa pag-asa. Ito ay tungkol sa kagalakan. At iyon ang gusto kong dalhin ng iyong karakter sa kwentong ito. Si Ricky Baker ay dumaan sa ilang mahihirap na bagay, ngunit siya ay magdadala ng kagalakan at kaligayahan.'
Pagkatapos magbukas ng pelikula sa LA, kami ay naghahapunan doon at ang taong ito ay lumapit sa akin at kay Taika at sinabing, 'Ako ay isang foster kid. This was a really special movie to me, it really made me feel joy. Talagang pinaramdam nito sa akin na kahit na hindi mo gusto kung nasaan ka, o maaaring natatakot ka, palaging may pag-asa at saya pa rin, at iyon ang isang bagay na mahalaga.’ Talagang espesyal na sandali iyon.
Jeff Goldblum
Napanood ko ang bawat episode ng Paglipad Ng Conchords Si Waititi ay nagsulat at nagdirek sa palabas], na palagi kong minamahal, at pagkatapos ay nakita ko ang *[What We Do In The Shadows *, na minahal ko lalo na, at kahanga-hanga siya dito. At pagkatapos ay nakita ko ang lahat ng iba pa niyang mga pelikula. Akala ko lang ay kahanga-hanga siya. Nakilala ko siya upang pag-usapan ang tungkol sa paggawa ng Thor at sinabi niya, 'Kung gusto mong gawin ito, gagamitin namin, ng marami, kung ano ang tinatamasa ko tungkol sa kung ano ang kasalukuyang ginagawa mo sa isang kontemporaryong paraan, at kung ano ang tinitipon ko ay maraming improvisasyon,' at mahalagang iyon ang ginawa namin. Gusto ko ang kanyang masamang nakakatawa at subersibong maverick na diskarte sa kung paano namin ito gagawin, at ang kanyang matapang na paniniwala tungkol sa kanyang sariling sensibilidad, pagkamapagpatawa, at pangitain. Isa lang siyang comic force ng kalikasan.
Natuwa lang ako sa set. He really inspired my arty sensibilities — it felt like a funhouse workshop experience. Ang script ay isa nang magandang dokumento at tinupad namin ang aming obligasyon tungkol doon, ngunit bago pa nila kami mahabol sa mga susunod na set-up ay patuloy lang kaming naglalaro. Para sa birthday song, sabi niya, ‘I’ll do some dances, you’ll see out of your eye, just dance with me,’ and I would start dancing. Tumutugtog din ako ng piano: pumunta siya sa isang gig ko at sinabing, 'Ikaw ang host at hari ng planetang ito. Baka tumugtog ka ng piano, magmo-mock up kami ng keyboard kaya parang galing sa Sakaar.’ Mahilig siya sa musika!
At siyempre siya ay isang kamangha-manghang supermodel. Gusto niya ang mga damit sa mapaglarong paraan, at sa paraan ng pagkuha, sasabihin ko. Natutuwa ako sa pagbibihis ng aking sarili, para sa isang layunin o iba pa — kapag naglalaro ako ng jazz, natutuwa akong malaman ang kahaliling karakter na ito ni Jeff Goldblum. At sa set si Taika ay may mga outfits sa kanyang wardrobe na papalitan niya, isang grupo ng mga iba't ibang suit araw-araw, napaka Rat Pack, at ang mga ito ay napaka-istilo at napaka-kaibig-ibig. Kumuha kami ng isang publicity photo at siya ay nagpakita na may isang malakas, mapangahas, pineapple-print ensemble, na lubhang kapansin-pansin. Nainspire niya ako. Bago ko siya nakitang nagsuot ng ganoon, hindi ko pa naranasan ang ganitong pares ng zebra-striped na pantalon na mayroon ako ngayon, na tinitingnan ko ngayon. Sa tingin ko ay pinalaya niya kaming lahat.
Nakuha ko lang ang pinakamalaking sipa sa kanya. Siya ay naging isang mahal, kahanga-hangang kaibigan. Sana makilala ko siya sa natitirang mga araw ko. Para siyang open-faced sandwich. Siya ay uri ng isang Reuben sandwich, walang pang-itaas - mayroon siyang corned beef at sauerkraut at siya ay mainit at maanghang. Nandoon ang lahat ng laman-loob niya para makita at tangkilikin.
Tessa Thompson
I met him for lunch and we just sit and kwentuhan at inuman at tawanan. Naging malinaw sa akin na ang paraan para makipag-hang out kasama si Taika bilang isang potensyal na collaborator ay ang uminom. Noong lumipad ako sa Australia para gawin ang pelikula, unang beses kong nakilala Chris Hemsworth ay nasa opisina ni Taika — nag-beer kaming tatlo.
Ang kalasingan ni Valkyrie ay nasa script noong ako ay na-cast — ito ay nagmula sa ideyang ito na gustong bumawi sa kombensiyon kung ano ang hitsura ng isang masamang babaeng superhero. Noong una kaming nagkita, pareho kaming nagpakawala ng sama-samang buntong-hininga tungkol sa nakakainis na nakita namin sa tropa na iyon. Marami kaming napag-usapan tungkol sa kanyang istilo ng pakikipaglaban — madalas, sa pamamagitan ng disenyo o hindi sinasadya, kapag ang mga kababaihan sa mga superhero na pelikula ay nag-aaway, ito ay hindi kapani-paniwalang sexy dahil sa huli ay inilalagay nila ang kanilang mga kalaban sa headlock gamit ang kanilang mga hita. Nais naming gawin ang kabaligtaran sa Valkyrie. Hindi namin nais na maging sexy siya sa Hollywood, at ang paglalasing ay isang layer niyan.
Napakalaking bagay para sa kanya ang musika. As much as there's something about Taika that feels like there is no method to the madness — he's just doing what he wants, playing music and directing in pineapple onesies, making jokes on the mic — I think actually the method is that he understands that, sa mga pelikulang ginagawa niya, super, super importante ang play na yan. Isa itong napakatalino na paraan para ipaalala sa lahat kung para saan tayo nariyan.
Ang kanyang mga pelikula ay may tunay na homegrown na pakiramdam, at sa ibang espasyong ito sa kanyang mga mas lumang pelikula, pinananatili niya iyon. Ang pagmamasid sa paraan ng paghahabi niya sa mga tao mula sa kanyang nakaraan, ang mga kulay ng kanyang bansa, ang mga kulay ng kanyang katutubong bandila na isinama sa sasakyang pangkalawakan ni Val, mga biro tungkol sa kolonisasyon — lalo na sa konteksto ng malalaking pelikulang ito kung saan may pagkakataon kang pag-usapan. mga isyu na mahalaga sa iyo — ipinaalala lang nito sa akin na siya ay isang filmmaker na may layunin.
Stephen Merchant
Ang Ginagawa Namin Sa Anino ay isang kasiyahan lamang. Ang mockumentary na format, Ang opisina kasama, ay isang mahusay na pagod na anyo, at naisip ko lang na gumawa sila ng isang napakatalino na trabaho. Sa kaso ng isang bagay na bampira, sa pamamagitan ng pagkuha ng isang bagay na napaka-absurd, at pagbibigay dito ng isang bagay bilang pedestrian at panimulang bahagi bilang isang flatshare, ito ay idinagdag lamang sa pagkakaroon nito sa istilong dokumentaryo. Marami na rin kaming nakitang mga bampira at maraming mga manloloko ng mga bampira, ngunit ang isang iyon ay napakaganda. Ang bawat biro ng komiks ay eksaktong inaasahan ko, o nagulat ako, tuwang-tuwa ako. Kaya't pagkatapos na makita ko na labis akong nabighani sa kanya bilang isang performer at isang manunulat at isang direktor, at samakatuwid ay labis akong nasiyahan nang hilingin niya sa akin na sumali sa Jojo Kuneho [Ang susunod na pelikula ni Waititi, kung saan gumaganap si Merchant bilang isang ahente ng Gestapo]. Instinctively naisip ko na tatamaan ko siya, at agad kaming nagtama.
Medyo kinabahan ako dahil kailangan kong gumawa ng German accent sa pelikula. Hindi pa talaga ako nakakagawa ng mga accent, kaya nagkaroon ako ng voice coach para dito. Natutunan ko ang mga linya, bahagyang phonetically, kaya ako ay talagang nahiga sa mga linya at nakakaramdam ng nakakagulat na kumpiyansa tungkol sa accent na ito, at pagkatapos ay siyempre makarating kami doon sa unang araw at nasa tapat ko si Sam Rockwell, na nanalo lang. isang Oscar, at biglang gusto ni Taika na mag-improvise ako. Sa isang German accent. Kaya ngayon iniisip ko, ‘Oh, God. Ang lahat ng ito ay babagsak sa paligid ko, ito ay magiging tulad ng isang outtake mula sa 'Allo' Allo .’ Pero hindi siya judgemental, at gusto lang niya ng masaya, mapanlikhang set. Pinasiyahan niya ako at pinahintulutan akong magsabi ng ilang medyo surreal na mga bagay. At nang makita Ang Ginagawa Namin Sa Anino at saka Thor , Alam ko kung ano ang tono ng komedya na iyon, na madalas mong sinasabi na mga bagay na walang katotohanan sa araw-araw na paraan. Kahit na ikaw ay isang ahente ng Gestapo.
